Tijdens een slapeloze nacht schreef Aram Babayants het gedicht ‘Ooit komt een dag’, terwijl hij wacht op de dag dat hij eindelijk weer naar buiten mag.
Ooit komt een dag.
Ooit komt een dag dat ik weer naar buiten mag,
waar wind mijn wangen kust en ik weer kan zeggen: dag!
Maar tot die dag blijf ik dromen, stil, met kracht,
vertrouwend op de morgen die langzaam naar me lacht.De zon die zal weer schijnen op mijn gezicht, zo zacht,
en vreugde die zal bloeien uit een lange, stille nacht.
De deuren die gaan open, met al die mensen vol met kracht.
Ik tel de dagen rustig, elk uur dat langzaam gaat,
want echt, ik kan niet wachten op die ene dag.
Want ooit komt die dag — dat ik weer naar buiten mag.
Aram Babayants – 290 dagen binnen, Kerkasiel 7-9-2025
