Schuilen in Open Hof – week 50  

(ds. Kasper Jager)

Al 50 weken duurt nu het kerkasiel. Al 350 dagen speelt het leven van Aleksa, Amelia, Ariana, Aram, Karina en Aleksandr Babayants zich af binnen de kerkmuren van Open Hof. Al 8400 uur biedt de doorgaande viering warmte en veiligheid aan het gezin Babayants. Al meer dan een half miljoen (504.000) minuten brandt bij ons in de kerk de tafelkaars van geloof, hoop en liefde. Al ruim 30 miljoen (30.240.000) seconden bidden we, hopen we en lobbyen we voor een duurzame oplossing voor alle gewortelde kinderen in Nederland.

Hoe we dit volhouden? Ik moet denken aan een Bijbelverhaal in het Evangelie van Lucas:

Lucas 18 : 1 – 8

Hij [Jezus] vertelde hun [zijn leerlingen] een gelijkenis over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven:
‘Er was eens een rechter in een stad die voor God geen ontzag had en zich van de mensen niets aantrok. Er woonde ook een weduwe in die stad, die steeds weer naar hem toe ging met het verzoek: “Doe mij recht in het geschil met mijn tegenstander.” Maar lange tijd wilde hij dat niet doen.
Ten slotte zei hij bij zichzelf: Ook al heb ik voor God geen ontzag en trek ik me van de mensen niets aan, toch zal ik die weduwe recht verschaffen omdat ze me last bezorgt. Anders blijft ze eindeloos bij me komen en vliegt ze me nog aan.’

Toen zei de Heer: ‘Luister naar wat deze rechter zegt, al minacht hij ook het recht. Zal God dan niet zeker recht verschaffen aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen? Hij hoort hen immers geduldig aan. Ik zeg jullie dat Hij hun spoedig recht zal verschaffen.’

Zo houden we de moed er stevig in en de hoop onverminderd vast. Daarover gaat ook het Lied van het Kerkasiel, geschreven door Herman Koetsveld. Het lied is samengesteld met de inbreng van bezoekers aan het kerkasiel in Open Hof op de avond van 29 april 2025:

(2) Dichtbij en ver, van overal
staan mensen op, het diepe dal
van onrecht hoopvol te weerstaan
echt sámen-leven aan te gaan.

(3) De kind’ren van de rekening
zij leven in een mengeling
van vragen ‘mag ik hier wel zijn’;
‘is mens’lijkheid hier echt of schijn?’

(4) Een veilig thuis, een morgen lacht
wanneer vanuit de Geest gedacht:
jij, nieuwe naaste, warm omarmd
zo grenzeloos vanuit het hart.

(5) Zo krachtig, kwetsbaar en zowaar
groeit trouw en liefde aan elkaar
dit antwoord, mens’lijk, frank en vrij,
want God voor allen, jou en mij.