Door ds. Kasper Jager
Al twee maanden duurt nu het kerkasiel in Open Hof. Sinds de start op donderdag 21 november zijn er ruim 1500 uur verstreken. Het aantal vrijwilligers (173), muzikanten (63) en voorgangers (263) blijft gestaag doorgroeien. Bezoekers uit alle windstreken van ons land worden niet moe om dag en nacht de doorgaande viering te blijven bezoeken. Blijf vooral komen als voorganger, musicus, vrijwilliger en bezoeker. En vraag anderen om zich ook aan te melden via onze website.
De aandacht van de media voor het kerkasiel in Open Hof blijft groot. Zo plaatste Trouw een artikel over een oproep van de Raad van Kerken aan de Tweede Kamer. In haar brief stelt de Raad van Kerken dat het inhumaan is om vluchtelingenkinderen uit te zetten die in Nederland geworteld zijn. Zij vraagt de Kamercommissie voor Asiel en Migratie ‘zich dringend in te spannen om te voorkomen dat aan deze kinderen grote schade wordt toegebracht door uitzetting of constante dreiging ervan.’ Ook De Brug, De Ommelander, het Friesch Dagblad en CVandaag plaatsten artikelen over het kerkasiel. Alle artikelen zijn te vinden in onze rubriek in de media.
Op donderdagavond 23 januari kwam ds. René de Reuver, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland, voor de tweede keer op bezoek bij het kerkasiel in Open Hof. Samen met hem ging ik voor in een gebedsdienst in het kader van de Week van Gebed voor Eenheid. “Dit zegt God, de HEER: Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven”, zo lazen we in Ezechiël 36. ‘Dat de geest van barmhartigheid onze politici mag aanraken’, zo sprak René de Reuver tegen Alexandr en Karina Babayants. Waarop we even later in de hal van Open Hof voor het eerst de klok lieten luiden voor kinderen die geworteld zijn in Nederland.
Zo blijven we doorgaan met het kerkasiel. We blijven wakker en waken voor het gezin Babayants en al die andere gezinnen in dezelfde situatie. We waken en luiden de klok voor kinderen die in Nederland geworteld zijn. Omdat we hopen en verwachten dat rechtvaardigheid het uiteindelijk wint van de angst. Omdat we hopen en verwachten dat humaniteit meer gewicht in de schaal legt dan gezichtsverlies. En omdat we hopen en verwachten dat meer en meer politici gaan inzien dat uitzetting van deze gewortelde kinderen een onrechtvaardige en inhumane maatregel is. Op hoop en in verwachting van zegen!