Anneke Tuit (70) ‘Ik zie iets van God als ik in het kerkasiel ben’
Het is toch absurd om mensen die zo lang hier zijn, uit te zetten? Dat kán gewoon niet. Daarom doe ik wat ik kan voor het kerkasiel. Ik wil een signaal afgeven. En gelukkig ben ik lang niet de enige. Toen ik in dagblad Trouw over het kerkasiel in Kampen las, stuurde ik direct een berichtje naar één van onze voorgangers van de Adventskerk en Oosterkerk in Zwolle: ‘We gaan toch wel weer mee doen?’ Het kerkasiel in Den Haag ligt nog vers in mijn geheugen. Ik was gelijk weer gemotiveerd om me aan te melden. Ik probeer 1 of 2 keer in de week naar Kampen te gaan om bezoekers op te vangen, ook ’s nachts want dat zijn toch de moeilijkste opvulplekken en met mijn 70 jaar heb ik er de tijd voor. Dan is er minder bezoek en dan kan je ook vieringen meemaken. Onlangs werd in de Adventskerk een gedicht van Greet Brokerhof gelezen met daarin de zin: ‘Soms zie je even in je leven zomaar iets van God’ en dat trof me.
Dat is wat ik ervaar in de Open Hof! Voorgangers en vrijwilligers uit alle kleuren van de kerk en uit alle hoeken van het land komen hier voor hetzelfde doel. Die saamhorigheid te voelen is zo ongelooflijk mooi.
