Waarom een Kerkasiel voor de familie Babayants?

De belangrijkste reden waarom we vinden dat de familie Babayants niet uitgezet moet worden naar Oezbekistan is dat de kinderen hier ‘geworteld’ zijn. Ze leven inmiddels elf jaar in Nederland, de jongste twee zijn hier geboren, en alleen de oudste zoon heeft nog herinneringen aan zijn geboorteland. 

Dat ‘geworteld zijn’ betekent veel meer dan dat het zielig voor ze is om te worden teruggestuurd. Onderzoek heeft namelijk laten zien dat dit schadelijk is voor de kinderen. In december 2018 verscheen onder leiding van de bekende hersenwetenschapper professor Erik Scherder een rapport, onderschreven door veertig specialisten op het gebied van kinderontwikkeling en kinderrechten, dat op een rijtje zet welke schade kinderen oplopen door uitzetting. 

De conclusie van dit rapport is duidelijk. Kinderen die na jarenlang verblijf in Nederland met uitzetting bedreigd worden zijn extreem kwetsbaar vanwege de voortdurende stress en een gebrek aan stabiliteit. Dit zorgt voor schade in de hersenen, waardoor de kans dat zij zich kunnen aanpassen aan de leefomstandigheden in het land van herkomst uiterst klein is. Het uitzetten van deze langdurig in Nederland verblijvende kinderen is daarom, naar huidige wetenschappelijk inzichten, onverantwoord. 

Bij het vorige kerkasiel in 2018-1019 speelde de conclusie van het rapport van de RUG-onderzoekers een belangrijke rol. Op basis van dit rapport is toen besloten om éénmalig een ‘kinderpardon’ in te stellen: alle asielzoekers-gezinnen met kinderen die vijf jaar of langer in Nederland waren kregen een verblijfsvergunning.  

Het zou éénmalig zijn, omdat – ook op basis van dat rapport – de regering heeft toegezegd om de asielprocedure te versnellen, zodat kinderen niet meer langer dan vijf jaar zouden moeten wachten op een besluit. Helaas is het niet gelukt om de procedure te versnellen, en wachten er nu opnieuw gezinnen met in totaal zo’n driehonderd kinderen al langer dan vijf jaar op de definitieve uitspraak over hun asielaanvraag, waaronder het gezin Babayants.  

Het nieuwe kerkasiel is er dus omdat de overheid de beloften die zijn gemaakt na het vorige kerkasiel niet is nagekomen. Het zou dan ook redelijk zijn om opnieuw te komen met een kinderpardon, en nu wel de capaciteit van de Immigratie- en Naturalisatie Dienst (IND) uit te breiden, zodat het wél mogelijk is om binnen vijf jaar (en liefst sneller) een definitieve uitspraak te hebben. 

De schade die kinderen oplopen door teruggestuurd te worden na jarenlang in asielzoekerscentra te hebben geleefd is te ernstig. Deze kinderen mogen geen verstoring van hun ontwikkeling oplopen doordat het de Nederlandse overheid niet lukt zijn eigen regels na te leven.