(Door dr. René Fransen)
Op 10 augustus arriveerden Joost Slager en Janneke Nieuwesteeg uit Baarn met hun zeilboot in Kampen, om voor te gaan in de doorlopende dienst. Zij hadden hun tocht aangekondigd, waarop een tweede boot aansloot. Daarnaast was ook de ‘verhalenboot’ van Carolyt Koops uit Gouda onderdeel van de vloot – al was deze boot een fietskar in de vorm van een tjalk, die aan de Kamper kade aansloot.
Carolyt was al eerder bij het Kerkasiel, in een bijzondere dienst met leden van de Ontmoetingskerk uit Gouda samen met activisten van Extinction Rebellion. Over deze bijzondere viering schreven we eerder al dit verslag. Carolyt woont in Gouda, waar ze sinds 2013 actief is als verhalenverteller. Dat doet ze onder meer als de moeder van Erasmus (onder de naam Margaretha Goudana), omdat zij een grote fascinatie voor deze humanist heeft. ‘Ik wilde hem een gezicht geven in Gouda, waar hij is opgegroeid, en misschien zelfs geboren.’
De tijd waarin Erasmus leefde was er een van ‘nieuwe media’, de boekdrukkunst. En het was een tijd met veel oorlogen. ‘Vergelijkbaar met nu dus’, constateert Carolyt. Erasmus was controversieel in zijn tijd, de Rooms-katholieke kerk zette een aantal van zijn boeken op de zwarte lijst, maar toch bleef hij die kerk trouw. ‘Hij was voor vrede, vond dat je nooit het recht had een ander te doden. Maar iemand te lijf gaan met de pen, dat deed hij wel.’
De verhalen van Carolyt komen uit haar fietsaanhangwagentje vol boeken, in de vorm van een Tjalk. ‘Die boekenboot is een replica van een model dat ooit door mijn Friese grootvader is gemaakt. Het symboliseert beweging. “Wij zijn reizigers op deze wereld, geen bewoners”, is een uitspraak van Erasmus.’ Een ander citaat van Erasmus dat Carolyt belangrijk vindt: Leer mensen niet wát ze moeten denken, maar dát ze denken. ’Hoofd en hart zijn allebei belangrijk.’
Bij haar vorige bezoek aan Kampen werd ze vooral getroffen door de warme sfeer. Deze keer arriveerde zij bij de Open Hof terwijl de kerkgangers juist na de zondagsdienst naar buiten kwamen. ‘Een mooi moment’, vertelt zij. ‘Daarna was er de dienst waar ik een kleine bijdrage aan heb mogen leveren door de geschiedenis te vertellen van de “Tjalk van Carolyt” en het belang van het doorgeven van verhalen. Met behulp van het mooie liedje van Ernst Jansz: Het leven is een bootje.’
Zij ging naar huis met een extra verhaal in haar tjalk: ‘Ik mocht getuige zijn van een bijzondere gebeurtenis, een kerkdienst in de Open Hof waar de oudste dochter van de familie Babayants haar 15e verjaardag vierde in veiligheid, maar wel opgesloten.’
Hoe er met asielzoekers wordt omgegaan in ons land maakt haar kwaad. ‘Denk aan de recente gebeurtenissen in de Tweede Kamer. We lijken ons niet meer te kunnen verplaatsen in de ander. En hoe het nu gaat in de wereld is toch verschrikkelijk. Maar in een tijd als deze kan de kerk juist een vluchtplek zijn, een plek van ontmoeting met die ander.’
