(door de Fransiscaanse Beweging Zonnelied)
800 jaar geleden dichtte de Heilige Franciscus van Assisi zijn lofzang op de schepselen: het Zonnelied. Als mede-schepsel van zon, wolken, moeder aarde en zuster dood bezingt hij Gods lof in vreugde en ontzag. Laudato si (wees geprezen) om broeder vuur, vrolijk en sterk; om mensen die vergeven; om zuster water. Wie eenmaal beseft dat we alles aan Gods grenzeloze liefde te danken hebben, gaat zorgvuldiger om met de aarde – en al helemaal met mede-mensen.
Daarom stond de meditatie van de Franciscaanse Beweging bij het kerkasiel op 24 oktober in het teken van de opgaande zon. Intussen raasde broeder storm rond het kerkgebouw de Open Hof, waar de familie Babayants al sinds 21 november 2024 binnen moet blijven om niet uitgezet te worden. Hun vier kinderen zijn al elf jaar geworteld in de Nederlandse aarde, omdat Oezbekistan voor deze Armeens-orthodoxe christenen allesbehalve veilig is. Vele voorgangers uit allerlei kerken geven al bijna een jaar lang elke twee uur de kaars van de doorlopende viering aan elkaar door: 24/7 brandt er een klein vlammetje van hoop en solidariteit, dat licht geeft in het duister.
Opgaande zon
De zes deelnemers en vrijwilligers op dit vroege uur – uit Dronten, Hattem, Kampen en Zwolle – zongen met elkaar, waren stil, baden en wisselden uit wat de elementen van het Zonnelied voor ieder betekenden. Zo ontstaan steeds nieuwe verbindingen tussen mensen uit allerlei kerken en achtergronden, in het besef dat we allemaal te gast zijn op deze aarde en geen eigenaar maar pelgrims zijn in Gods magnifieke schepping. In het Jubeljaar 2025 zijn we als ‘pelgrims van hoop’ verzameld rond het San Damiano-kruis van de Opgestane Heer, en bidden we dat voor vluchtelingen de zon een nieuwe toekomst mag opgaan.
De voorgangers José Jansen, Thea van der Werf en Michael Buijkx hadden elkaar al leren kennen op 29 maart, bij een gebedsviering van de Laudato Si-alliantie in IJsselmuiden. De pelgrimsestafette van het Zonneliedpad deed vervolgens Kerkasiel Kampen aan op 12 april en zong Lang zal ze leven voor een van de meisjes die haar verjaardag binnen moest vieren. Naast het kaarsenblok bij de Maria-icoon is er nu ook een stempelpost van het Pelgrimspad IJsseldelta ingericht, die wandelaars in etappe 8 (op p. 59 van de wandelgids) bij het kerkasiel binnenbrengt.
Hoor wie klopt daar, kinderen?
Regelmatig vullen mensen van de Franciscaanse Beweging – bijvoorbeeld poppenspeler Peter Vermaat – de agenda van het kerkasiel. Thea, José en Michael komen op 13 november van 8.00 tot 10.00 uur terug met de Laudato Si-viering (zorg voor de aarde, ons gemeenschappelijk huis) en Paus Leo’s eerste document Dilexi te. “Ik heb U liefgekregen” (over mensen in armoede), nog voorbereid door Paus Franciscus, schrijft in par. 73-75 over migranten en vluchtelingen:
“De Kerk loopt als een moeder mee met hen die onderweg zijn. Waar de wereld bedreigingen ziet, ziet zij kinderen; waar muren worden gebouwd, bouwt zij bruggen. Zij weet dat haar evangelieverkondiging alleen geloofwaardig is wanneer deze zich vertaalt in nabijheid en gastvrijheid. En zij weet dat in elke afgewezen migrant Christus zelf aan de deuren van de gemeenschap klopt.”
Zie ook:
