Twintig jaar geleden was Mona Van Den Berg nog asieladvocaat – tegenwoordig is ze fotograaf. Toch blijft haar thematiek vergelijkbaar: “Mijn werk heeft altijd raakvlakken met migratie.” In de serie “Gewortelde kinderen” portretteert van den Berg gezinnen zonder verblijfsvergunning in Nederland. De foto’s zijn genomineerd voor een prijs van Stichting de Zilveren Camera.
Waarom een fotoserie over deze groep kinderen?
“Omdat het me echt woedend maakt dat kinderen die hier een leven hebben opgebouwd, met uitzetting worden bedreigd. Vaak zijn ze zelfs in Nederland geboren. Er is zoveel wetenschappelijk onderzoek naar hoe schadelijk dit is. Het gaat om kinderen, come on!”
Eerder fotografeerde u ook de familie Babayants, die nu kerkasiel ontvangt.
“Het is voor hen ontzettend fijn dat er kerkasiel is. Ze knappen er duidelijk van op. Toch vind ik het kwalijk hoe beperkt in de mogelijkheden ze nu zijn, noodgedwongen in deze situatie. De kinderen kunnen niet naar school, bijvoorbeeld.”
Het wordt er intussen politiek ook niet hoopvoller op, of wel?
“Helemaal niet. Het is dramatisch momenteel. Wat ik wel merk is dat er een grote middengroep is die zich niet uitspreekt. Die wil ik bereiken. Het gaat om mensen. Als je die mensen zichtbaar maakt, is men wel bereid wat te doen. Het systeem gaat niet veranderen, de verrechtsing gaat door, dus je moet het hebben van individuen.”
Wat moet de gemiddelde Nederlander inzien?
“Het gaat er bij mij niet in hoe ongelijkwaardig en onmenselijk er wordt omgesprongen met mensen die hebben moeten vluchten of migreren, terwijl wij andersom wel gewoon vrij mogen reizen. De onmenselijkheid, dat mensen geen mensen meer zijn maar cijfers, daar moet iets aan gebeuren. Daarom fotografeer ik deze gewortelde kinderen. Zodat iedereen zich kan identificeren: Dit had ook mijn kind kunnen zijn.”
Bekijk de serie ‘Gewortelde kinderen’ van Mona Van Den Berg op de website van De Zilveren Camera of op haar eigen site.
Interview door: Alain Verheij