Schuilen in Open Hof – week 21

Door ds. Kasper Jager

Komende zondag – Pasen – schuilt het gezin Babayants precies 150 dagen
bij ons in Open Hof. Nog altijd is er geen goede regeling voor gewortelde
kinderen in Nederland. Dat is een zwaar kruis om te dragen voor Aleksa,
Amelia, Ariana, Aram, Karina en Aleksandr. Een zwaar kruis voor Mikael en
zijn moeder. Een zwaar kruis voor Kowil en Nimota en hun moeder. Een
zwaar kruis voor alle gewortelde kinderen en hun ouders. Dat kruis mocht ik
gisteren – Witte Donderdag – als kruisdrager in The Passion figuurlijk even
van hen overnemen.

Over dat kruisdragen sprak Paus Franciscus aan het begin van de Goede
Week in zijn preek op Palmzondag op het Sint-Pietersplein. Daarin roept hij
christenen op om zich voor te bereiden op Pasen door elkaar te begeleiden
op de weg van lijden en barmhartigheid. Paus Franciscus moedigt
gelovigen aan om na te denken over hoe ze reageren op het lijden van
anderen – met “woede, ergernis of medelijden?” – en om Christus te
herkennen in de lijdende medemens. In zijn preek staat hij in het bijzonder
stil bij Simon van Cyrene, de man die door Romeinse soldaten werd
gedwongen om Jezus te helpen het kruis te dragen. Graag deel ik hier
enkele woorden uit de preek van Paus Franciscus:

“Laten we in de Goede Week ook het kruis van anderen dragen. Het kruis
dragen betekent meer dan het dragen van persoonlijk lijden. Het betekent
in de pijn van anderen stappen en naast hen lopen. Christus’ kruis dragen
is nooit tevergeefs. Het is de meest tastbare manier voor ons om te delen
in zijn verlossende liefde. Simon van Cyrene zei niets, maar handelde
gewoon. Tussen hem en Jezus is er geen dialoog; er wordt geen enkel
woord gesproken. Tussen hem en Jezus is er alleen het hout van het kruis.

Hoeveel Simons van Cyrene zijn er niet in onze tijd, die het kruis van
Christus op hun schouders dragen! Kunnen we ze herkennen? Kunnen we
de Heer in hun gezichten zien, ontsierd door de last van oorlog en
ontbering? Het herkennen van die gezichten moet gelovigen tot actie
aanzetten.

Jezus’ passie wordt compassie wanneer we onze hand uitsteken naar hen
die voelen dat ze niet verder kunnen, wanneer we hen die gevallen zijn
optillen, wanneer we hen die ontmoedigd zijn omhelzen. Laten we, om dit
grote wonder van barmhartigheid te ervaren, beslissen hoe we ons eigen
kruis moeten dragen tijdens deze Goede Week: zo niet op onze schouders,
dan in ons hart. En niet alleen ons kruis, maar ook het kruis van hen die
om ons heen lijden.

Laten we ons voorbereiden op het paasmysterie van de Heer, door ieder
van ons voor elkaar een Simon van Cyrene te worden.”