Verzet?!

Het was een roerige week. Een week waarin de strengste asielwetten ooit op de agenda van de Tweede Kamer stonden. Als klap op de vuurpijl kwam daar strafbaarstelling Illegaliteit bovenop. En dat niet alleen, ook de hulp aan mensen zonder papieren werd strafbaar. Door deze ophef zouden we bijna vergeten hoe wreed de andere voorgestelde maatregelen al waren.
De landelijke media wisten het Kerkasiel direct te vinden. Het Kerkasiel zou getroffen worden door deze nieuwe wetten. In de media hebben wij onze teleurstelling en onze boosheid al uitgesproken, omdat deze wetten zover van ons afstaan. Door velen werd ons zelfs gevraagd of wij ondergronds gingen. Vergelijkingen met het verzet werden gemaakt.

Verzet

Die term bleef hangen: Verzet. Verzetten wij ons? Eerlijk gezegd beleven wij dat zelf niet zo. Wanneer je in Kampen de kerk binnenloopt voel je geen sfeer van verzet, van actie, van tegenstand. Er heerst een sfeer van gastvrijheid, saamhorigheid en liefde. Mensen zijn er samen voor de familie Babayants. Ze zijn er voor alle gewortelde kinderen. Ze zijn er voor elkaar. Met duizenden mensen die inmiddels als bezoeker, vrijwilliger, muzikant of voorganger meedoen.

Daarom willen vandaag wat verder nadenken over de vraag of wij ons verzetten. Hoe komt het dat wij als verzet gezien worden terwijl wij zelf een compleet andere beleving hebben?

Kerk en religie

In de kerk gaat het natuurlijk over God. In de kerk gaat het ook over geboden en regels. De kerk laat zich daarbij inspireren door de Bijbel. Jezus zelf zegt dat het liefhebben van je naaste net zo belangrijk is als het liefhebben van God. De kerk, en de mensen in de kerk, hebben zich daar lang niet altijd aan gehouden, helaas. Wel is en blijft het de fundamentele waarde van de kerk, je naaste liefhebben als jezelf. En die naaste is iedereen, of je nu rijk bent of arm. Speciale aandacht gaat in de geschiedenis van de kerk uit naar hen die geen helper hebben. Voor de kerk is het van belang dat iedereen mee kan doen in de samenleving.

En niet alleen in de Kerk, ook in andere religies en levensovertuigingen staat de liefde centraal. In het humanisme wordt zorg voor de naaste en de wereld als vorm van liefde gezien. Binnen de Islam is naastenliefde een fundamenteel concept. Vrijwillige liefdadigheid (Sadaqah) maar ook verplichte liefdadigheid (Zakat) die bijdraagt aan het welzijn van de gemeenschap. Ook Hindoestanen, Joden en agnosten, zien naastenliefde als fundamenteel voor een goede samenleving.

In een goede samenleving is ruimte voor weduwen, wezen en vreemdelingen. Eeuwenlang hebben Kerken en Kloosters gestaan voor hulp aan hen die geen helper hebben. De Open Hof in Kampen staat hier ook voor op en biedt een warmhartige schuilplaats aan de familie Babayants. Dat blijven we doen, of het strafbaar is of niet. De ander heeft ons nodig. We doen wat we deden.

De samenleving

In onze brede samenleving zien we een de laatste tijd een verharding naar de zwakkere, naar de arme, en speciaal naar de asielzoeker. Deze verharding is deze week tot een hoogtepunt gekomen in de strengste asielwetten ooit. De onmacht om problemen op te lossen (stikstof, woningnood), de oneindige groei die voorbij lijkt te zijn, de schuld van alles wordt gelegd bij de asielzoeker. Mensen die onze huizen schoonmaken zonder papieren worden tot illegaal verklaard. Vaak kennen we deze mensen niet. We realiseren ons niet hoe zwaar ze het hebben. Dat ze in het park moeten koken, waar geen koelkast staat. Dat ze vaak niet eens terug kunnen naar het land van herkomst. Of dat ze net tussen de vele asielregels door zijn gevallen. Doordat velen zich dat niet realiseren, lijkt er voor medemenselijkheid geen plek meer. Dat is in de Haag goed doorgedrongen blijkens de uitspraak van minister van Weel deze week: “Medemenselijkheid staat niet in de wet”.

Verzet

En daar zit nu het cruciale verschil. Religie gaat uit van een andere wet dan de staat. Religie gaat uit van een wet waarin medemenselijkheid even belangrijk is als het dienen van God.
De staat gaat inmiddels uit van een wet waarin medemenselijkheid niet meer voorkomt. De staat opereert daarmee steeds meer als een strenge vader die de orde handhaaft, maar de liefde niet kent. Er lijkt verzet te zijn vanuit de staat tegen naastenliefde en medemenselijkheid, terwijl de kerk blijft doen wat ze eeuwenlang gedaan heeft. De vraag is dan ook verzet de staat zich, of de kerk? U mag het zeggen.

Wat wij vanuit het Kerkasiel beloven: Wij gaan graag met elke politicus in gesprek, niet vanuit verzet, maar vanuit naastenliefde. Politici, wij weten hoe lastig het is om goede regels, en goede wetten te maken. Wij denken dat het goed is dat er iets meer van onze religieuze wetten in uw wetten terecht komt. Luister naar de vele maatschappelijke en kerkelijke organisaties die deze week opgestaan zijn om aan iedereen die het horen wil te vertellen: “Medemenselijkheid: daar kun je voor kiezen!”. Binnen 2 dagen werden tienduizenden handtekeningen verzameld.
Geen tegengeluid, maar een geluid voor medemenselijkheid. Politici, laten we daarom samen praten, de koffie in Kampen staat altijd klaar!

Medemenselijkheid

Daar kun je voor kiezen

Onderstaande poster is hier te downloaden. Hang ‘m voor je raam. Laat weten dat je je niet verzet, maar gewoon kiest voor medemenselijkheid.