Vanmiddag werd het amendement strafbaarstelling illegaliteit aangenomen. Bovendien werd hulp aan ‘illegalen’ strafbaar gesteld.
Ja, strikt juridisch, is de familie Babayants (nog) niet illegaal. Het kan zo maar anders worden. En dan mogen wij hen niet meer helpen?!
Als Kerk kijken we daar vanuit een Bijbelse basis anders naar. Laten we samen even lezen in Romeinen 13. “Wij, de sterken, moeten de zwakken in hun kwetsbaarheid helpen en niet ons eigen belang dienen. Laat ieder van ons zich richten op het belang van de ander, op wat goed en opbouwend voor hen is”.
Vanuit Kampen lezen we nog even verder: “Alles wat vroeger is geschreven, is geschreven om ons te onderwijzen, opdat wij door te volharden en door troost te putten uit de Schriften zouden blijven hopen”.
Wij leren hier twee dingen uit:
- Wij worden geroepen te volharden, vol te houden, al kost het ons gevangenisstraf
- Wij putten troost uit de Schrift die ons oproept de zwakken te helpen
Bij het Kerkasiel zijn ook vele mensen betrokken die zich niet als gelovig kwalificeren. Tegelijk delen we samen een geloof in medemenselijkheid. Strafbaarstelling Illegaliteit valt daar niet onder. Geen mens is illegaal.
Zelfs een amendement om gewortelde Kinderen te beschermen was teveel gevraagd voor een meerderheid van de Tweede Kamer.
Ons hart huilt. Wij rouwen om de teloorgang van medemenselijkheid.
Ik huil mee… ik kan niet geloven dat dit mijn land is en mijn volksvertegenwoordiging…
Hoe lang duurt het nog dat wij weer onderduikers krijgen, niet op de vlucht voor de moffen maar voor de besluiten onze eigen wettig gekozen regering. Het wordt tijd dat de demonstraties tegen het overschrijden van de rode lijn, voortgezet worden voor andere wetten in ons land. Tegelijkertijd gaan wij door vanuit de woorden van de bijbel omdat wij niet anders kunnen.