Tot tranen toe geroerd

Vorige week waren we verdrietig en boos dat er opnieuw gewortelde kinderen met een zieke moeder onschuldig opgepakt en vastgezet werden. Uitzetting naar Nigeria dreigde. Samen waren we er stil van. Tegelijk probeerden we woorden te geven aan ons gevoel, in onze doorgaande viering, en tijdens de wake bij het Detentiecentrum in Zeist.

Vanmiddag kregen we het positieve bericht dat de rechter heeft besloten dat het gezin een voorlopige voorziening krijgt. Dat betekent dat ze het vervolg van hun procedure in Nederland mogen afwachten.

We zijn ontzettend blij en dankbaar voor iedereen die de afgelopen dagen met dit gezin meegeleefd heeft. We vroegen ds. Kasper Jager om een reactie bij het horen van het nieuws. Kasper zegt erover:

“Sinds ik het vorige week hoorde heb ik met een steen op m’n maag rond gelopen. Nu ben ik tot tranen toe geroerd.”

Tegelijk realiseren we ons welk leed deze kinderen is aangedaan door onze rijke samenleving. Kinderen onschuldig opgepakt en vastgezet, een memento voor het leven. We voelen samen nog dieper en sterker waarom wij aan dit Kerkasiel begonnen zijn. Het sterkt ons in de overtuiging dat er een beleidsverandering nodig is waarin de belangen van Kinderen centraal staan. Laten dit de laatste gewortelde kinderen zijn die op deze manier onschuldig opgepakt en vastgezet worden.