(Geschreven door René Fransen, foto door Doriet Begemann)
Bij de presentatie van het kabinet-Schoof meldde de premier dat hij er trots op was dat ze ‘het strengste asielbeleid ooit’ gingen uitvoeren. ‘Waar ben ik nu beland?’, vroeg Jan de Beer zich af. ‘Dit is niet mijn Nederland!’ Hij startte een petitie om Schoof te bewegen tot een meer barmhartig asielbeleid. Op 4 oktober vertelde hij zijn verhaal bij het Kerkasiel in Kampen in een humanistische dienst die werd geleid door geestelijk verzorger en praktisch filosoof Ria Pool Meeuwsen.
De Beer is afdelingshoofd Herstel Kinderopvangtoeslag. Zijn afdeling beoordeelt de aanvragen voor compensatie van mensen die zijn getroffen door de ‘toeslagenaffaire’. Hij werkt al bijna dertig jaar als jurist bij de overheid. ‘Ik wil mijn leven inzetten om recht te doen.’ In zijn werk ziet hij wat voor verschil de overheid kan maken in het leven van gewone mensen – ten goede of ten kwade.
Daarom raakte de uitspraak van Schoof hem zo. ‘Als je het strengste asielbeleid ooit wilt uitvoeren, dan is je referentiekader het Nederland van de jaren 1930. Toen was er een zeer streng asielbeleid, dat grote gevolgen had voor Joodse mensen die Duitsland wilden ontvluchten. Dat is niet mijn Nederland, wij kunnen zoveel meer.’ Hier moest hij iets mee, voelde De Beer. Dus schreef hij een oproep aan premier Schoof om te kiezen voor een rechtvaardig en barmhartig asielbeleid en publiceerde die als advertentie in uiteindelijk 14 kranten, met de hulp van donateurs.
Kamervragen
De oproep is ondertekend door ruim 1100 religieuze leiders. ‘Deze oproep is niet expliciet religieus, maar wel gedaan vanuit geestelijke waarden. Want achter dit beleid zie ik kwade krachten’, vertelt De Beer. Zelf ervaart hij dat God hem de woorden er voor gaf. ‘De tekst is niet geschreven als een beschuldiging, maar als een oproep om barmhartigheid en om een betere overheid.’
Zijn idee was de oproep aan te bieden aan minister-president Schoof, maar die wilde hem niet in ontvangst nemen. ‘Toen vertelde iemand dat ik hem wel kon aanbieden aan de Tweede Kamer, dus dat heb ik gedaan. Het is zelfs nog in Hart van Nederland gekomen.’ De actie leverde hem gesprekken op met verschillende partijen in Den Haag, en was mede aanleiding voor Kamervragen. Ook in de Eerste Kamer, die nog moet stemmen over de asielwetten, is zijn oproep gehoord en aangehaald in debatten. ‘Dit was mijn moment om op te staan. Zo kun je dus als individu het verschil maken, heb ik ontdekt.’
Vluchtelingen dichterbij brengen
De Beer is ook ambassadeur van Takecarebnb, een initiatief waarbij gezinnen vluchtelingen met een verblijfstatus die nog in een AZC wonen tijdelijk bij hen laten wonen. De Beer: ‘Een verblijf bij Nederlandse mensen thuis is echt een wereld van verschil’ Via Takecarebnb wordt een goede match gezocht, waarna iemand ongeveer drie maanden kan logeren. Tijdens de dienst in de Open Hof met De Beer was ook een mevrouw uit Zwolle aanwezig met hun tijdelijke gast uit het AZC Dronten. Die vertelde wat hij allemaal leerde over de Nederlandse cultuur van zijn verblijf in Zwolle.
Bij De Beer en zijn gezin woont al ruim 5 jaar een gevluchte jongen in huis. ‘Ik vind initiatieven die vluchtelingen dichtbij brengen mooi. En er zijn meer voorbeelden, zoals Bekend maakt Bemind van Vluchtelingenwerk.’ Dat programma laat vluchtelingen hun eigen verhaal vertellen op scholen.
De Beer zoekt nadrukkelijk de verbinding. Bij zijn petitie stond niet alleen een foto van hemzelf, maar ook zijn e-mailadres. ‘Daarop kreeg ik een handvol kritische opmerkingen, maar honderden positieve reacties.’ Ook is hij actief op verschillende sociale media. ‘Daar heb ik geleerd hoe ik kan reageren op de vragen en zorgen van mensen. Uiteindelijk is wat ik doe als zaaien, iets van Gods liefde laten zien in de wereld. En dat, en de wetenschap dat God zegent, is voor mij alles.’
De presentatie die Jan de Beer hield in de viering van het Kerkasiel is hieronder te downloaden:
